«سوره مبارکه ناس»
یا صاحب کلّ نجوی...
"قل أعوذ بربّ الناس...."
"بگو پناه می برم به رب ناس...
در سوره مبارکه ناس بار دیگر لزوم پناهندگی به رب وابراز این پناهندگی بیان شده است واین بار سه صفت مالکیت ،ربوبیت ،والوهیت خداوند به عنوان پناهگاه مطرح گردیده است...
که افراد برای پناه بردن از شر "وسواس خناس"باید از این پناهگاه مدد جویند...
وسوسه ایی که در وجود انسان شکل میگیرد ،موجب تأخیر،سستی ویا عدم انجام کار خیر می گرددو پناه خواستن از رب ،مالک واله مردم برای گریز از تبدیل یک یقین به شک وتسریع در انجام یک کارخیراست ...
واین پناه خواستن به معنی تلاش برای قرار گرفتن در معرض ربوبیت ،مالکیت والوهیت خداوند است ....
آدمی اگرحقیقتا بداند عالم رب دارد ومالک حقیقی جهان بدون هر گونه نیاز به اسباب و وسایل ،انسان را در هر حال به سمت کمال سوق می دهد ،اشحاص را در نفع وضرر خود مؤثر نمی داند وتلاش می کند بدون هرگونه وقفه ای عمل خیر انجام دهد چنین فردی اضطرار خودش را برای پناه خواستن از رب ناس ابراز می کند واین می شود قرائت أعوذ....
لازم به دکر است وسوسه زمانی در وجود فرد جریان می یابد که انسان نسبت به بعضی امور محبت درونی (تمایل)داشته باشد که یکی از منشأهای ایجاد محبت درونی وتمایل ،ناس به حیثیت اجتماعی آن است...
واین شاید یکی از علل تکرارکلمه ناس در سوره است....
وحکایت همچنان باقی است....
مفاهیم واژگانی از سوره طبق کتاب التحقیق:
أنس(ناس):انس یعنی نزدیک شدن به چیزی یاکسی که این نزدیکی با آشکاری وانس گرفتن همراه است به جای آنکه از آن چیز پنهان شده واز آن دوری شود. ناس از اناس گرفته می شود که به حیثیت اجتماعی انسان اشاره دارد.
ملک:از ریشه ملک به معنای تسلط همه جانبه برچیزی است.پس مالک حقیقی هر چیزی بر همه ابعاد وجودی آن تسلط دارد.
وسوس:جریانی در درون انسان که گویی صوت وصدایی مخفی است.این جریان که صوت مخفی کاذب است به دلیل زوال وفقدان علم ویقین بر فرد عارض می شود واورا دچار خطوراتی می کند که باعث تزلزل در او می شود.
صدر:صدور در مقابل ورود وبه معنای به سمت بیرون خارج شدن است یعنی جایی که ادراک انسان ابراز شده وصادر می شود.
