حال دل باتوگفتنم هوس است.....
یاصاحب کلّ نجوی....
اقرأباسم ربّک الّذی خلق.... خلق الأنسان من علق....اقرآوربّک الاکرم.....
بخوان به نام پروردگارت که تورا از علق و وابستگی محض خلق کرده تا قرائت کنی وبه سویش بازگردی ....
تمام مدت ذهنم را مشغول خود ساخته بود، بخوان ...بخوان...
چشمانم را بستم وبه پشت سر نگاه کردم ،چیز زیادی نگذشته بود اما بعید نبود که چیز زیادی هم باقی نمانده باشد....
من میان آسمان وزمین معلق....
اغراق است اگربگویم تمام عمر گذشته را مرور کردم، کمی نزدیکتر رانگاه کردم من..... قرائت..... صدق.... قرب.... سجده....
کجاایستاده بودم ....از وقتی که شنیده بودم در این "بیت" می توان به خدا رسید، چقدر خوب دیده بودم؟...چقدر خوب شنیده بودم؟.....
برگ برگش را ورق زدم:قل أعوذ بربّ الفلق....چقدر بی پناه شده بودم....؟چقدر دنبال پناهگاهم گشته بودم....؟چفدر اورا دیده بودم....؟
خدایی که دیدنی است ومی بیند....
قطره قطره باران رحمتش باریده بودو ...ذره ذره پرتوهای ضحی تابیده بود.... واین من بودمو قد کشیدن...
هراسی همه وجودم را فرا گرفت...مبادا....
أرأیت الذّی کذّب وتولّی...
نمی دانستم در این وانفسای روزگار چقدر سوی چشمانم به سمتی دیگر بوده...
چشم بسته گشنم تا جای خودم رامیان کلمات سوره پیدا کنم....تمام آرزویم این بود که قربتم همه به سوی پیامبر باشد...به سوی خدا باشد...
قلبم تندتند می تپید...
از تمام وجودم آرزو می کردم که صدایی آرام بگوید:همه به تصدیق گذشته نه....
"رَّبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَل لِّی مِن لَّدُنکَ سُلْطَانًا نَّصِیرًا"
یا من لا مفر الا الیه